ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ / ΠΕΡΑΜΑ / ΠΟΝΤΕΣ /  ΓΥΡΑ

Η Λευκάδα έχει την ιδιαιτερότητα να είναι νησί, αλλά να συνδέεται με μια πλωτή γέφυρα με την στεριά. Η γέφυρα δεν είχε πάντα την μορφή που βλέπουμε σήμερα. Στην αρχή ήταν μια πλωτή σχεδία, την οποία τραβούσαν με τα χέρια, το λεγόμενο Πέραμα ή αλλιώς Περαταριά.

• Η οικογένεια που ήταν υπεύθυνη να λειτουργεί το μικρό πέραμα, έμενε σε ένα σπιτάκι δίπλα από αυτό. Κάποιος ήταν πάντα εκεί, και μόλις κορνάρανε τα αυτοκίνητα έβγαινε να τραβήξει τα σχοινιά. Το μέλος της οικογένειας που πιο πολύ έβγαινε ήταν η κόρη της οικογένειας, μια δυνατή, ψηλή κοπέλα η Βέρα. Το πέραμα έτσι έχει μείνει γνωστό σαν το Πέραμα της Βέρας. Η Βέρα ζει ακόμα στην Λευκάδα. Τα πιο πρόσφατα χρόνια, προστέθηκε μηχανισμός με τροχαλίες, και μετέπειτα ηλεκτροκίνητο πορθμείο-πλατφόρμα το οποίο εκτελούσε χρέη γέφυρας ως το 1986.

​​

Περνώντας την γέφυρα μέχρι την δεκαετία του ‘60 έβλεπες ακριβώς απέναντι σου δυο σπίτια, ένα ήταν το τελωνείο, και το άλλο ήταν το κτίριο των λιμενεργατών - φορτωτών.

• Δίπλα από αυτά υπήρχε μια πλωτή σχεδία με μια λιωμένη καλύβα, που κοιμότανε ο Μπάρμπα Λιώρης με τον παπαγάλο του. Η ιστορία λέει ότι το 1944 η αστυνομία έκανε μπλόκο στην γέφυρα για ελέγχους. Με κάποιο τρόπο, οι αστυνομικοί είχαν καταφέρει να βάλουν κάποιον καταδότη μέσα στην παράγκα του Λιώρη, ο οποίος κοιτούσε μέσα από το παραθυράκι και κατέδιδε τους υπόπτους ακόμα κ όταν οι ίδιοι οι αστυνομικοί δεν ήταν εκεί.

• Λίγο πιο δεξιά υπήρχε το κτίριο του ΤΑΟΛ. Το οινοποιείο του Ταμείου Αμύνης Οινοπαραγωγών Λευκάδας αποτελεί σημείο αναφοράς για την βιομηχανική ιστορία του νησιού. Ξεκίνησε την λειτουργία του το 1949 με σκοπό την οινοποίηση των σταφυλιών και την εμφιάλωση του κρασιού και συνέβαλε καθοριστικά στην ενίσχυση των σταφυλοπαραγωγών Λευκάδας.

• Σήμερα το κτίριο έχει δημοπρατηθεί σε ιδιωτική εταιρία και αναμένετε να χρησιμοποιηθεί σαν χώρος εστίασης.

​​

Πίσω από το ΤΑΟΛ, βρίσκεται η παραλία του Κάστρου, ένας κλασσικός καλοκαιρινός προορισμός για τους κατοίκους της Πόλης.

• Στην παραλία του Κάστρου για πολλά χρόνια λειτουργούσε και ντίσκο, όπου γινόντουσαν πολλές συναυλίες και εκδηλώσεις. Από την πίσω πλευρά της παραλίας του Κάστρου, βρισκόταν άλλη μια μικρή παραλία, αυτή της Αμμόγλωσσας, η οποία σχεδόν σήμερα έχει εξαφανιστεί λόγω των εργασιών διάνοιξης του δίαυλου.

• Η Αμμόγλωσσα ήταν ένας άλλος δημοφιλής προορισμός για μπάνιο, ειδικά για οικογένειες με μικρά παιδιά, λόγω των ήσυχων και ρηχών νερών της.

• Μέχρι το ’90 στην περιοχή της Αμμόγλωσσας και του Κάστρου, τους καλοκαιρινούς μήνες έφταναν οι λεγόμενες «βενζίνες» μικρές βενζινοκίνητες βάρκες, οι οποίες ξεκινούσαν από την είσοδο της Πόλης και μετέφεραν τους λουόμενους, έτσι ούτως ώστε να μην περπατήσουν το ενάμιση χιλιόμετρο της απόστασης. Ανάμεσα στις δύο παραλίες βρίσκεται και ο μικρός φάρος που σημαίνει την  στην είσοδο στο νησί της Λευκάδας για τα διερχόμενα καράβια.

​

Αφού περάσει την γέφυρα, ο επισκέπτης στην Λευκάδα, μπορεί να συνεχίσει ευθεία και να ακολουθήσει τον κυκλικό δρόμο που κυκλώνει την λιμνοθάλασσα της Λευκάδας, το λεγόμενο Ιβάρι, και να κάνει ένα κύκλο 7 χιλιομέτρων, την βόλτα της Γύρας, ένας κλασσικός απογευματινός περίπατος για τους κατοίκους της Πόλης.

• Στην Γύρα θα συναντήσει κανείς πέντε πέτρινους μύλους, ζωντανές μαρτυρίες της προ-βιομηχανικής τεχνολογίας που λειτουργούσαν με την αειφόρο αιολική ενέργεια. Μέχρι το 1954 άλεθαν δημητριακά που εισάγονταν κυρίως από την Ρωσία, εξού και τα ρώσικα τους ονόματα, Ορλώφ, Μόσκοβας κ.α 

• Η περιοχή των Μύλων ήταν ένα από τα πολλά λιμάνια της Λευκάδας και συνδέθηκε με πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις κυρίως την εποχή της Επανάστασης.

• Σήμερα ολοκληρώνοντας τον κύκλο της Γύρας θα συναντήσουμε κάποια παραλιακά μπαρ και εστιατόρια.

• Επίσης, κατά μήκος της Γύρας, σχεδόν μέσα στην λιμνοθάλασσα, υπάρχει μια κρυφή, άγνωστη γειτονιά με σπίτια, οι συνοικία των Φετσέων. Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών προέρχονται από το χωριό του Άγιου Νικήτα, από το οποίο κάποια στιγμή έφυγαν για να εγκατασταθούν στην γύρα και να ασχοληθούν με την αλιεία. Με την πάροδο των χρόνων απέκτησαν το κομμάτι γης αυτό με χρησικτησία. Χρησιμοποιούσαν το λιμανάκι του Πίσω Μόλου τακτά  για να επισκέπτονται την χώρα.

​​

Αν μετά την γέφυρα στρίψουμε αριστερά, ακολουθώντας την στενή λωρίδα γης που χωρίζει την λιμνοθάλασσα με το κανάλι της Λευκάδας, φτάνουμε στον λεγόμενο Πόντε, το μικρό υπερυψωμένο γεφύρι, ανάμεσα στις δυο θάλασσες.  Η μια θάλασσα είναι αλμυρή και η άλλη είναι η γλυκιά, η  λιμνοθάλασσα, το Ιβάρι. Το Ιβάρι  είναι ένας φυσικός υδροβιότοπος, που σήμερα φιλοξενεί πολλές ιχθυοκαλλιέργειες και θεωρείται προστατευόμενη περιοχή.

• Παραδοσιακά οι ψαράδες του Ιβαριού έφτιαχναν αυγοτάραχο, μια τοπική λιχουδιά και ψάρευαν καβούρια και κάθε λογής ψάρια.

​

Με το που περάσουμε τον Πόντε επίσημα πια είμαστε στην Λευκάδα. Τα τελευταία χρόνια έχει κατασκευαστεί ακριβώς απέναντι από τον Πόντε ένα ξύλινο γεφυράκι, το ονομαζόμενο γεφυράκι του Άγγελου Σικελιανού. Το γεφυράκι σχεδιάστηκε στο στυλ της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και  έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα σημεία τόσο των επισκεπτών όσο και των κατοίκων για την απογευματινή τους βόλτα.

​

 Κοιτάζοντας από τον Πόντε, απέναντι μας, σήμερα  βρίσκεται το καφενείο του Μποσκέτο.

• Το κτίριο αυτό, η λεγόμενη οικία Τζεβελέκη, είχε χρησιμοποιηθεί πολλά χρόνια σαν αποθήκη σιτηρών. Καΐκια  που έδεναν στον μόλο ακριβώς μπροστά στον Πόντε, έφερναν αποθέματα σιταριού και από την Ηπειρωτική Ελλάδα. Το κτίριο μισoγκρεμίστηκε στον σεισμό του ’48.

• Ο Αντώνης Τζεβελέκης, ιδιοκτήτης, ήταν ο Έλληνας πρόξενος στην Γαλλία κι ο ιδρυτής των Εορτών Λόγου και Τέχνης, προς τιμήν του έχει γίνει η στήλη που σήμερα βρίσκεται μπροστά από το Μποσκέτο. Απέναντι από το Μποσκέτο βρισκόταν για πολλά χρόνια του ξενοδοχείο Σάντα Μάυρα.

Η λεγόμενη οικία Μπλαντή.

• Ο Μπλαντής ήταν ένας από τους επιφανέστερους δικηγόρους της εποχής, του οποίου το άγαλμα θα συναντήσουμε ψηλότερα στον κεντρικό πεζόδρομο, έξω από την Εθνική τράπεζα. Διετέλεσε πρόξενος της Ελλάδας στην Βενετία και έγραψε πολλά ιστορικά βιβλία για την Λευκάδα, ενώ ενίσχυσε σοβαρά το έργο της Φιλαρμονικής.

• Κατά την διάρκεια της κατοχής το κτίριο χρησιμοποιήθηκε σαν Τράπεζα Εργασίας- Banca Laboro- από τους Ιταλούς, μεταγενέστερα στέγασε το ταχυδρομείο και το σύλλογο του Ορφέα, μέχρι να πάρει την τελευταία χρήση του σαν ξενοδοχείο. Απέναντι από το ξενοδοχείο για πολλά χρόνια λειτουργούσε ο Θερινός Κινηματογράφος του Απόλλωνα.

​

Αμέσως μετά την είσοδο στο νησί στο δεξί μας χέρι συναντάμε το πάρκο των ποιητών.

• Στο πάρκο των ποιητών βρίσκονται οι προτομές πολλές ποιητών με καταγωγή από το νησί της Λευκάδας κι άλλων λογίων που το έργο τους συνδέεται άμεσα με το νησί ή έζησαν σε αυτό.

• Στο τέλος του Πάρκου υπάρχει στήλη αφιερωμένη στους Εβραίους του νησιού που χάθηκαν κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Σε μια σημερινή παιδική χαρά απέναντι από το πάρκο των ποιητών λειτουργούσε ο Θερινός κινηματογράφος Φοίνικας.

• Λίγο μετά στην γωνία των οδών Φατούρου και Παναγούλη βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο πια σπίτι του ζωγράφου Θεόδωρου Στάμου.

• Εκεί που σήμερα βρίσκεται το ξενοδοχείο IONION STAR, πρώην Ξενία, κατά την δεκαετία του 1930 υπήρχε και το κτίριο της Ελληνικής Εταιρίας Οινοπνευμάτων και Οίνων «ΒΟΤΡΥΣ».